Die ene kansloze kans

Hiske Bultena

Dit is Hiske, dit is mijn verhaal, de korte, de héle korte versie.

Te veel meegemaakt, een traumatisch verleden. Vaak niet begrepen, vaak de plank misgeslagen. Daar zit ik dan, alleen, onbegrepen, wanhopig. Soms thuis, soms opgenomen. Soms vrijwillig, soms gedwongen. Soms op de afdeling, soms in de isoleercel. Soms loop ik mee, soms word ik gesleept. Soms ben ik stil, soms schreeuw ik het uit. Maar één ding staat als een paal boven water; alleen.

Alleen, alleen maar dood. Dood en alleen, alleen en dood. Gewoon, weg, uitgewist, niet meer voelen, niet meer herinneren, niet meer zijn.

Nog één kans. Eén kans, gedoemd om te mislukken. Eén kans, verspilde tijd en kansloos. En nu, 2 jaar na die kans, nu zit ik hier, levend. Levend en wel. Eén kansloze kans gaf mij alle kans. Ik zou zeggen, grijp die kans!